Krajiška ojkača u Etnografskom muzeju
Nenad Grujičić, književnik, predsjednik Brankovog kola, govorio je u srijedu, 11. aprila, u Etnografskom muzeju u Beogradu, na tribini posvećenoj nematerijalnom kulturnom naslijeđu.
Grujičićevo predavanje bilo je pod naslovom NEMATERIJALNA KULTURNA BAŠTINA SRBA KRAJIŠNIKA U SRBIJI i odmah valja kazati da je pripremljeni video materijal i pjevanje uživo pomoglo da se jedna ozbiljna naučna tema lakše primi i razumije, a pjevale su djevojke iz Škole tradicijskog srpskog i balkanskog pevanja Bojane Nikolić i ''Momci Bukovice''.
Kao autor čija je umjetnička poezija, u najpozitivnijem smislu, oslonjena na tradiciju srpskog naroda i narodno pjevanje i pričanje, Grujičić je rano pokazao interesovanje za specifičnu srpsku pjesmu, za ojkaču, za taj čarobni dvostih u desetercu, i skoro trideset godina se bavi sakupljanjem, tumačenjem i širenjem istine i znanja o ovom dijelu srpske nematerijalne kulture.
Analizujući primjere starog ojkačkog pjevanja, Grujičić je, uz dobro odabrana izvođenja (video projekcije), pokazao sličnosti i razlike između ojkače i bećaraca, fenomenološku distinkciju između ojkače i ojkanja, morfološko-jezičku genezu pojmova grohotalica i groktalica i disperziju sinonima za drevno krajiško pjevanje, da bi na kraju – kao logičan slijed svega što se na ovom predavanju vidjelo i kazalo – argumentovano, s pravom zatražio preispitivanje opravdanosti nominacija kojima su na UNESKO liste postavljeni elementi nematerijalnog kulturnog naslijeđa kao hrvatska baština, a koji uveliko i nesporno pripadaju i srpskoj tradiciji (ojkanje-ojkača, bećarac, nijemo-gluvo kolo).
