Najveći simbol Višegrada je ćuprija koja vijekovima privlači pažnju mnogobrojnih prolaznika, turista i arhitekata. Ovaj most je zadužbina velikog vezira Mehmed-paše Sokolovića, koji je među brojnom srpskom djecom, u tuskom zulumu poznatom kao danak u krvi, otet od porodice i odveden preko Drine i koji je svojom sposobnošću dostigao do carskog vezira. Kad je bio na vrhuncu slave i moći, Mehmed-paša Sokolović se sjetio svog rodnog mjesta i plahovite Drine i odlučio da tu sagradi „most kome nema ravna“. Gradnja mosta na Drini je predvođena najčuvenijim graditeljem turskog carstva Mimarom Sinanom i trajala od 1571. do 1577. godine. Most na Drini imponuje svojom veličinom, izuzetnom stilskom i tehničkom dotjeranošću i predstavlja remek-djelo srednjovjekovnog graditeljstva i spada u najznačajnije kulturno-istorijske spomenike u Republici Srpskoj.
Ukupna dužina mosta je 180 m, visina nad normalnim vodostajem rijeke je oko 15 m, a širina 6 m. Most je građen od kamena sedre, koji je vađen kod Višegradske banje.
U svom vjekovnom postojanju most je pretrpio brojna rušenja i popravke. Rušenje jednog svoda u srednjem vijeku, oštećenja nakon velikog vodostaja Drine 1896. godine kada je most u cjelosti bio pod vodom, a zatim velika oštećenja tokom prvog i drugog svjetskog rata kada je porušeno nekoliko stubova. Obnova mosta je urađena u periodu 1949-1952. godine.
Najznačajnije i najljepše opise mosta i života u kasabi dao je naš pisac Ivo Andrić, koji je za roman „Na Drini ćuprija“ 1961. godine dobio Nobelovu nagradu za književnost.
Prkoseći vremenu i događajima, most prati Andrićevu misao:
„Život je neshvatljivo čudo, koje se neprestano troši i osipa,
a ipak traje i stoji čvrsto kao na Drini ćuprija, koja sve više dobija na značaju“
Da most na Drini uživa najveći stepen zaštite u Republici Srpskoj, govori i odluka Komisije za zaštitu spomenika BiH, koja ga je proglasila nacionalnim spomenikom.
Komitet za svjetsku baštinu UNESKO-a je prepoznao značaj i ljepotu ovog monumentalnog zdanja i 28. juna 2007. godine uvrstio ga na listu svjetske kulturne baštine UNESKO-a. „Ovaj most ima jedinstvene proporcije elegancije i monumentalne gradnje i predstavlja svjedočanstvo uzvišenosti tog arhitektonskog stila“ – stoji u obrazloženju odluke UNESKO-a.